| Chapter 142 |
1 | 'n Onderwysing van Dawid, toe hy in die spelonk was. 'n Gebed.
|
2 | Hardop roep ek die HERE aan, hardop smeek ek die HERE.
|
3 | Ek stort my klagte uit voor sy aangesig; ek maak voor sy aangesig my nood bekend.
|
4 | As my gees in my versmag, dan ken U my pad. Op die pad wat ek moet gaan, het hulle 'n vangnet vir my gespan.
|
5 | Ek sien uit na regs en kyk, maar daar is niemand wat my ken nie; die toevlug is vir my verlore; niemand vra na my nie.
|
6 | Ek roep U aan, o HERE! Ek sê: U is my skuilplek, my deel in die land van die lewendes.
|
7 | Luister na my smeking, want ek is baie swak; red my van my vervolgers, want hulle is vir my te sterk. [ (Psalms 142:8) Lei my siel uit die gevangenis om u Naam te loof. Die regverdiges sal my omring as U aan my goed doen. ]
|